her şey birden bire olur
aşk, birden bire...
ayrılık, birden bire...

birden bire uykuların kanar

kapılar yüzüne bir bir kapanır
yere göğe sığdıramadığın, o sevdan...
kör bıçaklar gibi yüreğine saplanır

sızım-sızım sızlar içinde ayrılık
gülüşünden bile kan damlar
sen yıllara bölüştürmek isterken sevdanı...
bir güne binlerce ayrılık sığar

teslim olan mağrur o komutanlar gibi
ona gittiğin yollardan geri dönersin
bu şehir boğar seni…
pusuya düşmüş askerlere benzersin

özlersin...

özlemek bir çığ gibi büyür içinde
ona giderken duyduğun o liseli heyecanını
onunlayken gözlerinde ışıldayan o ışığı özlersin
asi duygularına söz geçiremezsin bir türlü
onunla dolu dizgin yaşadığın aşkı özlersin

her kapı ziline, her telefon sesine sen koşarsın
pas tutar kırgınlığın
soğur kızgınlığın
onu bir yüz görümlüğü görmeye...
bu dünyayı satarsın

aradan yıllar geçer

aramazsın
sormazsın
ama unutamazsın
unuttum diye kendini avutursun
sen onu kırk yılda bir buldun…
unutursan...
kırk yılda anca unutursun