“-yolun açık ossun Ismayıl
var yoluna göpgözel get
emme günün birinde
her şey yolunda olur da
bana gelmeğ isdersen
yaşayosam.. bu gapı sana her dayim açık
ömrüm marısa bi kırk yıl taha
yolunu ğözlerin..

kendimi hiş bi zaman sana ılayık görmesem de
sen benim hep ilk göz ağrım
garazevdam, yavıklım
aşgımm, nişanlım
gocam, herifim, erkeğim, erimsin

ben senin sayılırın,
var sen heş bi zaman benim olma
bu ben beni bildim bileli böyle
evel Allah emanetine leke gondurman
senden başgasının olmadım esla!

emme hinci çoluk-çocuk gözler senin yolunu
yeni hanımın bekler..
biri seni bekleyosa.. bekletme olu mu
“yuva yıkanın yuvası olmaz” deler
onun uçu
…”

boazımda düğümlendi her şey gene
deyceklerimi deyemedim ki
oyusa beklellerimiş sana ne
yeni karısı felan” de(ğil) mi
o gene sarılmağ isdedi
ı ıh.. “bi ğelen oluvuru
bi ğören olu(r)..

“-neneyeyin
işde geldin..
gördün.. hâlâ seninim..
sevindirdin
Allah da seni sevindirsin
ne murazın varısa versin

murazım..
bi tefacıg da ossa gördüm, sarıldım
saşlarımda, yana(ğı)mda,
eliyin izi
ısıcaklı(ğı) var ya
yeter bana ömrüm oldukçana
gönümün murazı,
yolumun menzili
gözümün nuru, feri,
gönnümün sevinci

“bi kırk yıl daha.. ömür diler Allahtan, niye
bir ömür daha
onca eziyet kahır, çile
ve hala beni sevmek adına

onca gençlik, güzellik vardı da
bu güne kadar ne oldu
bundan sonra ne olur, ne olacak da
ömrümün baharı Ayşeduduu

ya benim mahkumiyetim
ben de tad alamadım bu dünyadan
ne uğruna bunca çektiklerim
bunu mu diledim Allahtan

Ayşedudum yavuklum.. “git” dedin
de!.. nereye..
nereye gitsin İsmail’in
yolumu bekleyen mi var senden başka bir kimse

beni gördüğüne sevinen insanlar
benim insanlarım
burada, burada fidanlığını bildiğim ağaçlar
dağlar, sokaklar, mezarlıkdakiler.. anılarım

yolumu bekleyen burada biri
sarıldık seninle şükür.. erdik muradımıza
bile bile aldık sözde hanımefendi birini
keşke evlenmemiş olsaydım da

eşim, sultanım, yavuklum ol diyebilseydim sana
varsın yıllar geçmiş yıpranmış, yaşlı olalım
beni gördüğüne sevindin “gel” dedin ya!
yeterdi.. yüzümüzde hep tebessümle uyanalım

gidiyorum, ama inan bu senden gitmek değil
içimde gözlerinin sıcacık pırıl pırıl sevinci
bil ki; seni her gittiği yere götürdü bu İsmail
bilmedi, merak etmiyor başka gözlerin rengini

kalbimin; tebessümünden başka duası olmadı senden yana
bil ki bu ömrümün son yolculuğu
sana kavuştum ya çok şükür Allahım’a
canım bin kere kurban senin yoluna, Ayşedudu
canım feda olsun senin Ayşeduduma


..





















Resim için Sn Dicle Gökalp’e teşekkürler




ARKASI YARIN