bobası ğandırdı
abamın gayını olcağınan düşdük yola
aslında o da gızgılı emme
beni tesella ediyo aklısıra
“gorkma” file deyo da
işin aslı esası valla kendi de gorkuyo
goca ovanın yüzünde
cingenin garı boşadığı zaman
ödü sıddıyo, tir tir titreyyo
yau da(h)a o da sabi sübyan bi çocuk
iki dölüm getdik gedmedik
bin pişmanın
çocuğa da irezil olcaaz
hiş gonuşmayoz
senin ki elimi dutdu goyvumayo

derkene bi bakdık kiyne
Gundannı’dan yandan bi tatar
arabası şangır şangır gelip geli
“heş değilise bizi Gövcelliye gadak bindiri”
deye geçirdim içimden
meğrem bizim düğün arabası dönmüş,
bizi almaya geli(r)lerimiş
nassı seğirtdik ordan
çaya varıp durdular
herkeş arabadan enmiş
at arabası bizi aldığı gibi
do(ğ)ru Gundallı yol ayırdımına
varı(rı)na varmaz abamınan bi sarılışdık

“iki köyün arasıda sıra dağ
ben nerden bilecen gargaşlarım sağ
insan abasını etme mi marağ
getme gardaş getme burağıp getme
beni gurbete ele yalnız gönderme”

abacazım bi ağıt dutdurtdu
sanısın atlar bile a(ğ)ladı
herkeşler düğün ediyoru
gelin alıyo(r) havası ğalmadı

‘-başga köyden gız alman’
deye yemin ediyon içimden
başka köye gız verennere de verdim gayarı

bek zoruma getdi bek
herkeşin gözleri doldu
tekral bindik daah dee dedik
bi tekerin sesi var gari
hiş kimse “hu” demedi
herkeş a(ğ)ladığını sakladı
yardık getdik garannığı

de! birez önüşkü o muray çocukdan eser yok
abamın gayını Şabanınan öyleynen epap olduk
bi-kaş gün sonura gene Gövcelli köprüsünde endik
emme oraya ğagak tomafilinen geldik

ömrümde ikdiba tomafile o zaman bindim
bi emmi püsgevit verdi
kimin o(ğ)lusun dedi
bobamın adını vermeğ isdemedim
“ebemin o(ğ)luyun” dedim
“eben kim”
“hatmaca”
elhasılı kelam
aynı yoldan köye geldik
enişdem, abam
elimden dutup “guş-guş ” bile etdiler
ne ğadak
seğirdim etdik, Gövcelliye varalak
dırmandık Yazılıgaya’ya
enişdem beni hopuç etdi, gıyamadı da
yatırlara dova edelek, do(ğ)ru Davıllı Çeşmeye
neçe sonura gecenin leylisinde varıvıdık köye

hinci aklıma ğeliyo da
Şabanınan gelin alımı ğün gelseydik;
köye nası ğelidik
ne zaman etişirdik
Allah mafaza
yolumuzu gaybedebilidik
…
de!
onu decen; çocukluk işdeciği
nazımı çekecek birileri olmuş ömürde bi!
ne eziyet etmişiyin adamlara
hinci hinci aklıma ğeliyo(r)da
biz de olsa valla talla
çoluk-çocu(ğa) file me(h)remet etmezler
ağzının üsdüne elinin tersiynen, iki çarparlar
“otur oturduğun yerde, eşşolueşşeg” deye
çocuğusan çocukluğunu bilcen öyle ya”

o ğün eyicene annadım ki
bizim köyde isannıg yok,
hiş kimse çocuk olmamış
kimsenin çocuğ aramak uçu tokdura file,
o(ğ)lan dilemeğ uçu “Bolat Tekkesi”ne
getmediğinden belli de(ğil) mi
çoluk-çocu(ğu) adam yerine goyan da yok
anan öldüyse “evlat” deyen de
arayıp soran da yoook
..
yok!












DİPNOTLAR:
gızgılı / kızgılı : kızılı, kızgın, sinirli, asabı bozuk,
aklısıra : aklınca, aklının erdiğince
guş-guş /kuş –kuş : iki kişi tarafından ellerinden tutulan çocuğun ayakları yerden kesilerek güya uçurulması
hopuç/ş edilmek: ebişmek, büyüğünün sırtına tutunmak
seğirdim : koşu, koşu yarışı






































ARKASI YARIN belki..