sıkışırdıg.. bizim sıraya..
mekdebe ğeldiği ğünner...,
aynı sırayı O’nunla
O’nunla yanyana
mü(f)ettiş her geldiğinde köye..
ne hülyalar gurardım
“-mü(f)etdiş gelse” deye
herkes bilir.. imrenir
yatalak dedesinin başından ayrılamadığını
herkeşler Aşadudu’ya acırdı..
dedesine bakalak geşdi ömrü-hayatı
Aşaduduuu ömrümün varı
üsdelik bi de kendibaşına halı dokurdu
ilk göz ağrım Aşadudu
ilk göz ağrım, yavuklum
Aşadudum..

bi(r) tek mü(f)ettiş geldiğinde
gelirdi Aşadudu mekdebe
o da kırk yılda bi(r)
yoktu hiş bi(r) şeyi..
ne çentesi, ne galemi, ne silgisi
benim tefterimi gordu öğüne..
elinde tükenmek üzere
iki uşlu boyamla
eli erdiği yere süs yapardı
bir lacivert, bir kırmızı
bi dee..
baş harflerimiz yanyana
başharflerimiz yan yana ne ğözel dururdu
Aşadudu ne hayallar gurdururdu
hayalını gurduğum
Aşadudum!

O’nun hiç okuma yazması olmadı..
emme neler yazardı gönlünce...
geleceğe dair, ne düşlere daldırırdı
parıl parıl ışıldayan gözleriyle..
ben okurdum..
ben yazardım..
O dalardı,
ben dalardım
ğözleri parıl prıldı
ben bakardım
Aşaduduumm yavıklıımm
Aşadudum ilk göz a(ğ)rım
ömrümce yazıp okuduğum
Aşadudum..




o çocuğudu, ben çocuk..
çocuk gibi çocuğuduk..
mutlu emme çok mutluyduk..
gülüşü tomurcuk
gözleri boncuk
çocukluğumuzdan daa,
cennetten de kovulduk..
günahsa günahım!
ben O’nun adını yazardım
O benim ilk harfimi
başka da yazmak bilmedi
sebep oldu o garadut
tadını hatırlamayorum,
acımı atamıyorum
gara yazgılımm
garagözlümm yavıklıımm
garadutuumm
Aşadudum














ARKASI YARIN