Gamzelerinde ayrılığın güz iklimi
Bakışlarında uzak dağların donukluğu
Ve Dudaklarına değen sonbahar rüzgarları
Bir ağıt gibi düşürdü koynuma bu sessizliği.



Koynumda sessizliğin nihavent ezgileri
Sıkışıyor umutlarım duraklarında
Nerden çıktı bu ayrılık diyorum
Hangi sonbahar düşürdü sarı yaprakları
Belli ki mevsimler gibi sen de geçiyorsun
Göçmen kuşlar gibi uçup gidiyorsun
Hiç bişey söylemeden.



Miadı tamamlanmış bir sevdanın
Nedensiz kurbanlarına benziyorum sanki
Bir kadının laçka olmuş gevşek vidalarında
Sıkışmıyorum artık.
Bir kadının gözlerinde alaturka bir şarkı
Olmuyorum artık.


Ve bu yüzden terk edilmiş şehirler gibi
Yalnızlığın puslanmış bazalt taşlı sokaklarında
Mecnun gibi divaneyim.
Saçlarım dağınık,
Gözlerimde hayat yok,
Dönmeyen bir dünya gibiyim sanki
Nereye çarpsam titanik gibi gürültü koparacağım.


mayıs 2