Dokunma bana
Bak bu baharda çiçekler gülmüyor
Yollarına mayin döşenmiş
Bu koca kentin bütün sokakları kan kokuyor
Tetikteki ellere barut sinmiş hep
Her köşede bir katil pusu atıyor
Evlat babaya acımıyor

Içindeki özleminle yansan bile bana dokunma
Dokunma bana ben karganın dilinde acıyım
Sağlam yüreğe düşen derin sancıyım

Dokunma tarumar olur yanarsın
Ömrüne acı kararsın
Dokunma dokunanları bilirim darma/dağın olan
Kaderimin kurbanı olursun
En son can yoldaşım Deniz vardı yanımda
Dar ağacına çıkmadan önce

Dokunma mavzer sesine aşına olur kulakların
Huzur görmez ruhun ölsen bile
Canını teninden bezdirirler sen bende durdukça
Benimle tokalaşanlar bir,bir bindi Azrail’in metruk gemisine

Dokunma gecem ölüm gündüzüm işkence
Her köşede ben gibi bir faili meçhul arkadaşım yatar
Faili devlet olanlar işkenceden ölür
Sakın dokunma bana
Ölüm hep beni kollar

Mehmet Kılıçel