hoşçakal der gibiydi gözlerin
dudakların suskun
kulağıma fısıldadığın kelimeleri
hangi rüzgarlara bıraktın usulca
peşine takarak

beni şimdi sessiz çığlıklara mı salacaksın
sabahın en mahreminde
ve tam da sen kokarken bu şehir

hoşçakal der gibiydi gözlerin
sen gidersen bilki bütün şiirlerim
sana yazılacak
ve kimbilir
kaç kelimeler ıslanacak avucumda
artık sesin demi olmayacak kulaklarımda
seni özlerken buralarda
benim adım geçecek tanımadığım dudaklarda
hayırdır biri beni anıyor deyip
ilk aklıma hep seni mi getireceğim


gittin hiç olmamış gibi işte
veda da yoktu son sözlerinde
anlamalıydım oysa
yüzüme son dokunuşunu
gerçi sen vedalarıda
oldum olası sevmezdin aslında
belkide bu yüzden
hoşçakal der gibiydi gözlerin


sabahın nuru
artık aydınlatırmı sanıyorsun içimi
artık ne kuşlara ekmek kırıntılarını atarım
ne de her gün kulağına taktığım
çiçekleri sularım
yokluğunu eşe dosta nasıl anlatırım
yedi kat ayrılığa gitti diye

bak
şimdiden içimdeki yangınlar
merhabalarını özledi bilesin
belkide bir daha hiç dönmeyeceksin

AYHAN CA CÜMLELER
AYHAN AKDENİZ