güzel sözler buyurdu su
mısralar peş peşe bölünüp bize döndü
bir adam zamanın kuyusundan çıka geldi
biri çekip gitti bize benzemeden

oysa dışarısını tasvir edecek olsak
hep aynısı duyuluyordu
parça parça bir yağmur
güneş ve yollar apaçık serüvenlerin ötesinden
korku kayalıklarına çarparak geldi
kimin kalbiydi bilmiyorum
üzülünce kendi başımıza ağladığımız

çok olsun istedik
ve hatta üstümüzü aşıp bize zor olan
bir mutsuzluğu devraldık
yıldızlı yolu kelebeklere veren
yeni başlangıçlar var oldu rüzgarın dilinde

öylesine ufalıp uzaklaştık ki kendimizden
insana benzeyen gökler yarıldı
ayrıldı sevenler bir birinden

pencerelere savrulan oyuktan boşluğa baktık
ne çiçekli taşlar dile geldi
ne de ayrılmak istedi adem evladından
iki göz iki kulak dayandık sonsuzluğa
ve sonrası karmaşanın düze vardığı
eski hatıraları karıştırdık
salkım saçak harfler bulandı suya.