Aşkın girdiği yürek pişer.
Aşk varsa tüm mevsimler güzel.
Göğüs kafesin aşkın gümbürtüsüyle titrer.
Göğsümde kaç kez aşkı dinledin hatırlasana!

Aşk varsa az uyku yeter insana
Ben tüm uykusuz gecelerimi adadım sana

Aşk, insanı insan yapar
Benden bize bir köprüdür
Aşk, hayalle başlar
Hayalsiz yürekte, kalmaz gider
Benden hiç gitmedin aşkım.

Aşk, korkudur,
Kaybetmek korkusu
Her gece bir kâbus olarak belirir aşığın rüyasında
Aşkı korkutmamak lazım aslında
Ama sen kaç gece cellat kılığında girdin uykuma?

Aşk, bahanelerin bittiği yerdir
Engel tanımaz,
Aşka hiçbir bahane engel olamaz
Tüm engelleri aşıp gelmişken kapına,
Aklın ve yüreğin engeldi aşkımıza.

Aşk, gülücüklere boğulmaktır
Gülmeyi yeniden keşfedersin
Gözlerinle gülersin
Tıpkı gözlerine bakıp kahkahalara boğulduğum gibi

Aşk, gözyaşıdır
Mutluluktan ağlarsın sevdiğine sarılarak,
Hıçkıra hıçkıra az mı ağladım sarmaşıklar gibi sana
Avuç içlerimle sildim gözümden akan onlarca seni
Gözümden düşmeyesin, diye yüzüme bulaştırdım gözyaşlarımı
Aşk yaradır
Gittiğinde yara bereler çıkmadı mı tenimde
Yaralarıma gülümsemedim mi “senden bana armağan” diye
Yaranı yaram yaptığım yârim,
Yine de ben sana yaranamadım

Aşk, kahramanlıktır
Seni yaşatmak için bir an bile tereddüt etmezdim hayatıma
Her zaman ayakta karşılardım seni bir kahraman edasında

Aşk, ölümdür
Sensiz geçen her günüm matemdi aslında

Aşk, bencilliktir
Ölene dek benim olmanı istedim
Bu nedenle beş parmağımı beş parmağına kenetledim

Aşk, kıskanmaktır
Sen, kendini benim seni sevdiğimden çok sevsen
Ki sevemezdin zaten,
Şayet sevebilseydin kıskanırdım yine de seni senden
Desen desen işlemiştim seni yüreğimin kuytularına

Aşk, çocukluktur
Sen yanımda olduğunda mutluluktan çocuklara dönerdim
Bayram yeriydi yüreğim, durmadan gelip seni öper,
Bir öpücük olsun senden harçlık isterdim

Aşk, bir sözlüktür
Ben seni tüm dillerdeki sözcüklerden bile çok sevdim

Aşk, sonsuzluktur
Ben seni rakamsız sevdim

Aşk bir haksızlıktır
Yaptığın her haksızlığa,
Elinden oyuncağı alınmış çocuklar gibi zırıl zırıl ağladım

Aşk, özlemektir hudutsuzca
Seni tarifsiz hasretlerce özlerdim

Aşk, deliliktir
“Delisin sen.” derdin ya bana
Ben sana delilerce âşıktım
Az kalsın gerçekten de aklımı oynatacaktım

Aşk, yangın yeridir.
Ben seni kor alevler gibi sevdim
Ve hep küllerimden daima seni yeşerttim

Aşk, büyük bir acıdır
Sevdiğin gidince başlar acılar
Ben seni acılarımın başına taç yaptım
Sabahlara kadar sancılar içinde kıvranıp
Kendime sadece seni anlattım

Aşk, ne olduğunu kim olduğunu bilmemektir
Ben senin ülkende kayboldum
Hala arıyorum kendimi
Neredeyim?
Ben kimim?

Aşk, kutsal bir emanettir
Senden kalan her şeyi kutsal emanetler gibi sakladım

Aşk unutamamaktır
Ne kadar zorladıysam kendimi seni unutmaya,
Sen, hep unuttuğum yerde başladın

Aşk, güneştir
Onla ısınır, onla aydınlanırsın
Sen gidince karanlıklarda tir tir titrediğimden anladım

Aşk, noktadır
Sen gittin, ben her cümlede noksan kaldım

Aşk, saattir
Ben, saat tam sende d-u-r-d-u-m
Aşk,
Sendin…
Sendi…
Sen…

23.03.2014-İstanbul
Abdulkadir Güngör