0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
5226
Okunma

İlkokul öğretmenim Halil İbrahim Melik’e ve öğrencim Hilal’e.
Öğrendim unutulmamanın güzelliğini
Çöp adamlarla yapmıştım
İlk resmimi öğretmenime
İki öpücük kondurmuştu gözlerime
Benim için dünyanın en mutlu anıydı o
Anlıyorum çöp adamın marifetlerini her an
Ben mutluydum
Öğretmenim mutluydu
Çöp adam mutlu
Yıllar geçti aradan umutlu
Yine gözleri ışıltılı bir öğrenci
Karşısında dev bir adam
Duygusal dizeler dizmiş bir kağıda
Ve gözleri onda
Dizeleri okuyan dev
Güliver’e dönüyor
Sevinçten midir nedir?
Hem gülüyor hem ağlıyor
24 Kasım 2004-İstanbul
Abdulkadir Güngör
5.0
100% (2)