AYŞEDUDU ANLATIYOR


“-yarı uyur, yarı uyanık ürüyamda
Akmemetlerin Gorunun ete(ği)ndeği ğibi
dere gıranındakı zümrüt yeşili bağlarda
razakı üzüm, erik, gayse, armıt, tiltombak harımlarda
yanal almalar de(v)şiriyon, dalından..
sanki her yan gudurmuş gibi göğeri; firenk, bosdan,

bobam ıramatlık ak bi atın çilbirini uzadıyo
“me!” deyo
bi goyun sürüsü
hayadımıza doluyoru..
çobanı utanıyo saklayo yüzünü,
o beni biliyo da, ben onu “yerli Allah” bilemeyon ku,
gatliken bilgişlik vermeyo

bi bayguş sesine uyandım,
gece yarıldı sanısın..
“hayıra öt işallah” dedim
bildiğim her dovayı okudum,
yengattan başdan aldım!
bi taha.. bi tahaa..

zabbah da “oldum oluyorun” deyoru
narasın uykum gaşdı bi tefa,
ay aydınnık, pamparlak
ay tepsi ğibi, sanısın ortalık süt gazanı
heryer apapbak..
deniz süt çenceresi ğibi..

uruhum cene(ği)mden çıkıp getcek gibi bungun
“gaş” dedim “dışarı çıkayın”
dolay dolay anıtdım ı ıh.. ıpıl ıpıl gündoğu esip batı(r).. ha!
yağırnım üşüyvüdü höyle
merdimenin başına oturdum ya!
narasın aklıma bişiy gelmeyo
ne sevap.. ne günah ne bişi, hiş bişi(y)

neçe sonura fark etdim kii..
inil inil bi ses.. derken okarı yandan iki ğişi geşdi fızlı fızlı
fira sürü köpekleri uluyo öte malleden öyle
aklıma düşdü, içim “cız” etti
“ay Alla(hı)m” dedim, “bek ağırımış” dedileridi
“sakın “Deli Musduk” getmiş olmasın” heralhem..

duralakdan çok geşmedi öte yandan bir iki ayak sesi..
ilerden geriden, derkene hoca sela vermeye başladı
“hıh” dedim bu!.. kim deceni beklemeden
unudivimişiyin dalmışıyın hocanın sâlasına
hemen iki elhamına bi kulfalla..

dolu helkeleri gaptığım gibi seğirttim
Eşe Ğelinine, Cennet bacıya ıras geldim
“Ismayıl gelmiş, onun gucanda teslim etmiş uruhunu” dediler
n’oldum höyle, duyarına duymaz
taha hankı Ismayıl, kimin nesi demeden
bi hoş oluvudum gı!, dizlerimin bağı çözülüvüdü
gözüm bulandı, başım döndü,

helkeler elimden düşcek, gondum,
“siz gedin” deyebildim o gadak
“siz gedin Cennet Bacı”dedim emme
getseler netçemişimişiyin bilmen..
hepden canım çıkıvıdı gı!

“tam kırk yıl sonura” hee
oyusa var yana ..
helkeleri atıvırıp daa
canım uçalak varmağ isdeyyo.. emme nereye
ayaklarımın üsdünde duramayon
adım atamadım narasın

emme seğitmeye mecalim,
ayakda durmaya halim galmamış ki ne yörümeye
ne hurdan gakıp da huruya getmeye..
ne de iki çi(f) ilaf etme.. takatım ossun
daşı sıksa suyunu çıkaran o cövher “ı ıhhh!” dedi gene
kırkyılda bi(r) olurun bö(y)le

“bana mısın” demeyyo
narasın hiş bi yannarım dutmayyo
“ölüvümek böyle bişi” demek…
demek ölmemiş.. demek köye ğelmiş öyle mi?
hu Alla(hı)n işine bak.. sen bilin Gözel Irapbım..
“ne yanı hayırlıysa!” şükür.. hesapsiz şükür..

öte yannardan can hıraş seğidenneri görüyon
a(ğ)laşannarı duyuyon, ağıt fığan edeyin ha
“aldırdık Musdug Ağayı.. ayy Ismayıll” deyon
“yoğsam ölen Ismayıl olmasın” deye geliyo aklıma..
dovalar ediyon da.. ses soluk yok.. dova o ğadak..

“Allah gurtardı bizim gız, neye kendini helak ediyon”
“dünneye gelmek var da getmeg yok muu”
düreleneyin de gakayın deyon emme, narasın ay bacım ı ıhh
edemedim, edemecen, sesim çıkmayo gatliken
sanısın uruhum huramdan çıkdı getdi gıı!

Eşeğelin, Cennetce dutuyollar, avkalayollar
elimi yüzümü yüyollar, gollarımı çemreyip sıvazlayollar
golonyağı file sürüyollar emme neneyen
onnarı da bi telaşa verdim kii netçeklerini şaşırdılar
ne gadak öyle ğaldım bilemecen..

“-Aşduba.. Aşduba n’oldun gıı
hadi kendine gel bii gayı va(h)!!”
narasın zeynim gatliken bana hökmetmeyo
kendi aralarında bişiler deyollar du(yu)yon
gulam duyuyo da gafam almayyo
hiş bişiyi, fehmetmeyon.. annamayon..

“avıcımda yaprağ içinde garadut” herkeşler isdeyyo
gapmaya gakıyollar bitecik gönüm olmayyo
kimseciklere vermeyon
biri “gaçalım deyyo”
öteki “bana ğel”
analık “ilk gelene ver”
olur olmaz her gapıya varıyo
“ilk gelene vercek bobası, gaçırman”
goya bobam olcag adam
“nere veriseniz verin” deyo..

dedem “taha çocuk, üsdelik boyu yüklü”
ebem “içim gabil etmedi getti
sizin hiş mi vizdanız yok yahu”
halam “Allah size bunun hesabını sorar”
Ismayıl “bekle beni garadut”
öğüne gelen bişiy deyoru..

höyle gatliken nere gaşcamı bilemeyon
gaka(yı)n da yörüyen-gaçan deyon
garadut eleteyin Ismayıla
ayaklarım bana hızmat etmeyyo
içim yanıyo, elim ayam buz kesiyo

ayıkmışıyın neçeden neçe sonura
meğerem eve getirmiş, kösmüşler hanaya
ne fakıt geşdi bilmen
gonşular höyle sıralanmışlar herkeşler bi-çok
bakıyon Ismayıll.. yooog, yokk!

kimidi bilemecen haralda Çatgılı “gak gari gıı” dedi
“gak gı,.. esgi köye yeni adet getirme
gak bakayın gıçıyın üsdüne otur bi
millete bi ğünde iki cenaze gömdürtme”

dişim kitlenmiş ellehem de
gonuşsam da sesim çıkmayyo
harpden çıkmış gibiyin
narasın golum ganadım dutmayo
kül-haşgaş sersem sefilin

garıların başı çekgili
ağıt etmiş gelmişler belli
Deli Musduğu gonuşuyollar
hiş “Ismayıl” deyen yok
Ismayıldan habar-mabar vermeyollar..
eyi kine gedememişiyin, gedersem
yıllardır kendi başıma galınça etdiğim gibi
ya “Ismayıl”a ağıt edersem
yavıklısını yolunu gözleyen yeniyetmeler gibi

“evlerine geden de yollar upuzun
o yolları çıynar da geder tomafıl
yarini gaybetmiş de kınalı guzun
hankı yaban ellerdesin de Ismayıl..”

“evlerinin öğü de ardış ağacı
ıldırımlar düşmüş de yanma mı başı
uzak uzak geden de emmi-dayılar
hiş biriniz görme(z) mi Ismayılı mı”