Anne anne anne
Gözyaşlarım ferinden akmıyor artık
Damla damla içerime en içerime akıyor artık
İçime hüzün dolmuş gökyüzüne bulut
Benim içerimde çarpışan ihanetler
Gökyüzünde çarpışan şimşekler
Ben mi anne yoksa gökyüzümü
Şimdi aglarsak kimdaha çok ağlar
Gökyüzümü benmi ANNE GÖKYÜZÜMÜ BENMİ...

İçerimde kopan kıyamet
Ve içerimde akan merhamet
Olmuyor annem olmuyor
Ne yapsam olmuyor vijdanım el vermiyor
Bana yapılan onca kötülüğe karşılık
Ben hala hiç birşey yokmuş gibi
Sanki içim yanmıyormuş gibi
Bana yapılmamış gibi davranıyorum
Ben gurursuz değilim
Onursuz değilim
karektersiz hiç değilim
Ne kadar sırtımdan vursalar da
Onlara kıyamıyorum anne kıyamıyorum
Bitmez tükenmez bir krdileri var yanlarımda insanların anne
Biliyorum yanlış herkesçe salakça birşey benimki onların gözünde
Ne yapayım anne yok diyemiyorum yok demeyi bilmiyorum
Yaradan da beni böyle yaratmış allaha isyan mı koşayım anne
Biliyorum bir yere varmayacığım
İstediğim çok şey olmayacak
Belki hastalansam hastaneye gidecek paramda olmayacak
Sağlığımı alacaklar gençliğimi alacaklar
Parklarda oynadığım çocukluğumu alacaklar
Beni benden alacaklar
CENNETİMİ DE alamazlarya anne CENNETİMİ alamazlarya almazlarya anne.

ŞİİR Ferman Alçiçek