Bazen çok pişmanım, senden ayrıldığıma,
Bazen de mutluyum, sensiz kaldığıma...
Kısır bir döngünün tam ortasındayım aslında,
Ne düşündüğümü, ne hissettiğimi bile bilmiyorum seninle ilgili...

Varlığın… hem mutluluk, hem de derin bir yara.
Oysa O kadar çok anı biriktirdim ki seninle,
Saysam sabah yetmez, gece yetmez, kalem yetmez.
Senin için küfürlerde yedim, dayaklar da…
Senin için boyun’da egdim , acı sözlerde işittim.
Babamdan azar, annemden sitem…

Herkes sana karşıydı, bir ben istedim seni.
Belki de çok erken tanıştık, çok hızlı bağlandık.
Sensiz eksik kaldım…
Ruhum daraldığında, kalbim çarptığında
Aklımda hep sen vardın.
Nasıl da körü körüne bağlanmıştım sana...

Sen...
Dert ortağım oldun,
Türküm, efkarım, şiirimdin.
Sonra birden bire...
Zehir oldun nefesime,
sinsice çöktün ciğerime.
Nasıl bıraktım seni, hâlâ inanamazken kendime…

Aslında Hiç kimsem olmasa da, hep sen vardın yanımda.
Ama bir gün…
Canımı acıtmaya başladın.
Daralttın, bunaltın, nefesimi kestin.
Sessiz, sinsi bir yılan gibi zehirledin beni.
Oysa ben seni,
Annemden, babamdan bile çok aradım ulan!
Seni hep kalbimin üstünde taşıdım, be vicdansız!
Ne güzel yaşardık birlikte…
İki lafın belini kırar,
Bir bardak çayda, bir masada güzelleşirdik...
Bazende bir rakı masasında iki dudağımın arasındaydın

Ama sen...
Hiç beklenmedik anda
Kalbimi, ciğerimi yaktın.
Of sigaram of... Of Sigaram offf.
Bazen çok pişmanım senden ayrıldığıma,
Ama bazen de …
Çok mutluyum senden kurtulduğuma…


Ferman Alçiçek.