Gidiyorum işte,sana elveda bile demeden,
Bir dakika, bir saniye, bir salise bile düşünmeden.

Gidiyorum işte; umutlarımı asıp, duygularımı yargılayıp,
"An" demeden, "bugün" demenden, "yarın" demeden.

Gidiyorum işte, ceketimi atıp omzuma,
Akşamı beklemeden, geceyi düşünmeden,
Sabahı görmeden... gidiyorum.

Gidiyorum; sevdamı kalbimden sökercesine,
Damarlarımdan hissetmeden, gözyaşımı silmeden,
Kalbimi dinlemeden gidiyorum.

Gidiyorum çünkü çok yoruldum bu aşktan;
Tek taraflı kürek çekmekten, etrafında dönmekten,
Seni sensiz yaşamaktan yoruldum.

Gidiyorum işte, hani sensiz bir hiçtim ya...
Sensiz olmaya, kendimi bulmaya,
Seni de unutmaya gidiyorum.

Gidiyorum işte; seninle ilgili her şeyi bırakıp,
Kırık anıları, yaralı hatıraları, seninle boşa geçen onca yılları,
Kalbimin ortasına sapladığın hançerle gidiyorum.

"Sen gidemezsin, bana mecbursun" demiştin ya, deme… giderim.
"Sen bensiz yaşayamazsın" demiştin ya, deme… yaşarım.
Çünkü sayende öğrendim seni sensiz yaşamayı.
Bu yüzden seni sana bırakıp, kendimi alıp gidiyorum.

Topladım bütün yakan, acı, dökük ne varsa;
Biraz umut, biraz hatıra… kırık bir saksıda.
O heycanlar, o âşıklar uçup gitti bir anda…
Son satırı sen yaşa, ben sustum sonunda


Ferman Alçiçek