DOSTLUK DEDİĞİN

Dostluk menfaate sığmaz, dar gelir,
Yürekten çıkmayan, yara verir.
Bir bakışla belli eder kendini,
Gerçek dost, susarken bile gelir.

Dünya dönse de zamanla yarışta,
Gönülden gelen söz olur barışta.
Gölge etmez dost, güneşi paylaşır,
Bir tebessüm yeter en sert kışa.

Kimi çıkar için yakınlık sanar,
Kimi sessiz durur, yüreği anar.
Dost, zamana değil gönüle değer,
Güvenle örülür, incitmez karar.

Yollar aşındı, nice izler silindi,
Kırgınlıklar geçti, sevgi bilindi.
Bir lokma ekmek, bir bölünmüş tas,
Gönülden sunuldu, sofra serildi.

Yalan dostluk gelir, çıkarla büyür,
Menfaat bitince sessizce süzülür.
Oysa içten gelen bir selam yeter,
Yıllarca silinmez, kalpte sürülür.

Uzakta olsan da hissederim ben,
Dost kalbi taşır sevgiyi her dem.
Ne gösteriş ister ne de övünçler,
Vefadır dostluğu kıymetli eden.

Bir çay, bir selamla başlar muhabbet,
Yürek yüreği bulur, geçer zahmet.
Dostluk dediğin iz bırakır ömre,
Ne siler zaman, ne bozar kıymet.

Hakkı Kalabalık