ey uzaklardaki
adını bile bilmediğim
sevgili
sende terkedildin belkide
zamanla
yada
yorgun düştün ihanetlerden
belkide sende
şu anda şiirler karalıyorsun
yalnızlığına benim gibi
yada içtiğin tek kişilik bir çayın üstünde
buram buram yalnızlığın tütüyorsa
eskisi gibi ısıtmıyorsa içini
sabah uyanmalarında
bir günaydın demeleri özlüyorsan
işte o gün
bana geleceğin bu gündür belkide
ne sen nede ben
bilemeyiz’ki

boş duvarlar
üstüne üstüne gelir insanın
hiç tutarmı bir sevgilinin yerini
seyrettiğin bir filmde bile
bir omuz arıyor insan
hüzünlü her sahnesinde öyle değilmi ?

harcadığın
ömürler aklına gelince
hüzünlü bir şarkıyı
tek kişi dinlemek ne kadar zor
yanındakinin gözlerinin içine baka baka
söyleyemedikten sonra
geriye sarıp anıları
defalarca kendine anlatmaktan
sende benim gibi bıkmadınmı

şimdi
birbirimizden habersiz
yine aynı şehirde
aynı sabahlara uyanacağız
yalnızlığımızla kaldırımlara düşeceğiz
belkide
belkide öylesine
gözlerimize bakacağız
zamansız ve hazırlıksız


acaba
hangi dükkanın vitrininde
değecek birbirimize gölgelerimiz
yada hani olurya
filmlerdeki gibi
bu şehrin en güzel yerinde
farkında olmadan
birbirimize çarpacağız
ve özür dileme telaşına
kapılacağız birbirimize
sana sesleniyorum
adını bile bilmediğim
ey meçhul sevgili
sende bir gün gideceksen eğer
daha gelmeden şimdiden git
yada kalacaksan bir ömür boyu
ne kendini ne beni bu kadar bekletme


AYHANCA CÜMLELER
Ayhan Akdeniz