Yüreğim kar amacı gütmeyen kuruluş,
Bedava acılar barındırır bağrında.

Önce gözlerin
Şiirgahım,
Puslu mabet
Duası yadırganmış.


Gözlerin,
Kuşak bağlamış kirpiklerine,
İçinde ordular yürür,
Krallar muhafızlarıyla,
“Ağlama” duvarıma seni çiziyorum.
Tırnaklarımla,
Çekiç yeni icat edilmiş.
Henüz çivi yok,
Ve
“çivi çiviyi söker” diye bir at’a sözü yok.
Ben neye iyi gelirdim,
Sevmelere, sana…
k/okla,
Tenini nasıl yırttığımı.
Pazar tesiye devrilirken,
Devrik bir cümle gibi,
Ben susuzluğuna…
Boğuluyorum beynimin muhafazakâr hücresinde.


Sonra gözlerin…
Hiç değilse,
Deniz gibi.


Gözlerin,
Bahtiyar bir melek gibi Tanrı divanında,
Elinde divit elinde k/ağıt,
Yazı yeni icat edilmiş
Mürekkep yok.
Kuşlar uçmayı bilmezken,
Ben
Kirpiklerinden imal edilmiş
Bir uçan halıya binip,
Siktirip gittim.
Bir cin-ayetin ortasına düştüm.
Sağıma tükürdüm
Soluma tükürdüm.
Yüzüne tükürdüm.
Cell/âdımın
Batıl bir duaydım
Tedavülden kalktım.



Yine gözlerin,
Yakışıklıydı…
Bir parkta vurulmadan önce.


Üçüncü sınıf bir kompartımanda
Odaları boş bir vagon gibi.
Uykusuna yatıyorum yalnızlığımın,
Kanlı rüyalar görüyorum,
Rodrigo tırnaklarını kemirmişti.
Ağlıyordu gitarlar,
Kalbine demokrasi getireceğim diye kandırıyor beni huriler.
Kendimi yıldızlara asıyorum
Can çekişiyor çığlıklarım.
İdam mangasının karşısına dikiyorum bedenimi,
Mükemmel Ölüyorum
Yakışıklı bir ceset oluyorum.
Gözlerinde teşhis ediliyorum.
Kendime bir nefes bahşediyorum
Bu cinayetin tam ortasında,
Kalkıp
Gözlerinden öpüyorum.



n.piyanist