Kaç zifiri karanlık gece pembe şafak doğurdu
Kaç kadın lohusa yatağında güneşi emzirdi
Kaç mevsim zamansızca elveda dedi mihengine
Kaç defa yaprak döktü ağlaya ağlaya ağaçlar
Kaç çiçek boyun büktü durdurulamayan zamana
Kaç çocuk ilk adımını attı hüzünlü hayata
Kaç sala verdi minareden yanık sesli müezzin
Kaç mezar kazdı kırık kazmasıyla yorgun mezarcı
Kaç telkin okudu <üzkür ma künte> diyerek imam
Kaç deli rüzgar taşı toprağı savurdu vadiye
Kaç yüce dağın başında ki kurtlu karlar eridi
Kaç ırmak çağlayarak taştı bin yıllık havzasından
Kaç mor koyun her batında ikiz kuzular doğurdu

Kaç acı daha gördü dağlanmış zavallı yüreğim
Kaç damla daha yaş döktü gülmeye hasret gözlerim
Kaç çileye daha talip oldu şu arsız bedenim
Kaç kere yemin edip utanmadan döndüm geriye
Kaç kere tüm eski resimlerini yırtmak istedim
Kaç kere son anda yırtmaktan vazgeçti şu ellerim
Kaç gece ağız dolusu lanet ettim ben sana
Kaç kere pişmanlıkla affettim her şeyinle seni
Kaç defa aradan geçen ayları, yılları saydım
Kaç dafa hatıra defterime son noktayı koydum

Kaç defa çıldırdım ben
Kaç defa yandım hasretinle
BİLMİYORUM
Ama sen hâlâ yoksun
Ben sensiz
ÖLÜYORUM