lafın birini goyup birine geçiyoz emme
geşmiş gün gıybet olmasın
günahlarını oballarını almayan
hepiciği ıramatlık oldu ğetdi “öte dünne”ye
bi(r) biz galağaldık fani dünnede
biz de bu dünneye gazzık çakacak değiliz helbet de
orası da amenna emme fazla zamanımız yok
bu ğadak taha yaşmacaz besbelli..

hepiciği nur içinde yatsınnar
gabirleri cennet olsun emme
taha dün gibi aklımdalar
Haçça Dezemin böyük gızıynan sözkesdiler bize

ebi-ceddi aramızdan su sızmayo sanısın
ben mütemadiyen dezemgilin işinde gaydındayın
dezemgilinde o(ğ)lannarı file olmayınça mıdır ne
beni yere göğe sığdıramayollar
bi(r) de yeğeniyin,
üsdelik “ilk göz ağrısıyın” ya
gören kızı deği(l) de bana dezem havas sanar
ben de evelallah damızlık aygır gibiyin..
herkeş barnaklan gösteri(r)di valla
gören geriye döner bit aha bakardı..

hani Haçca dezemgil ıccık da garibenner, yalınızlar
gerçi Sülemen emmi zaten
elin etlisine sütlüsüne bek garışmaz mülayim adamıdı
mısmırın gılıbığın tekidir emme,
dezem mencilis adamıydı
ettiği yenir, dikdiği keyilir
gonşudur.. lafı dinnenir.
Sülemen emmiyi adam edendir.

ha gerşi Sülemen Emmi eyi, hoş da
o zamanın behrinde
zalım olmadın mıydı var yaa
anını kakarlar.. ekinini güderler..
kendi malına maşatına sözünü geçirtmezdi çeteler
gözüyün öğünde hacatını, çecini, üzüm sergini galdırılar
elinden ne ğeli(r)
ıçcık da horlandıklarından belki de
geldi geşdi beni hep el üsdünde dutdular..
sanısın paşa deği(l), padişah geliyomuş gibi
üsd ayağa gaklarlardı..

ben de yaman bi herif oldum kiyne deme
öyle böyle deği valla
benin deyene dönüp bakmayon
yerde alıyon havada savırıyon
asdığı, asdık,
kesdiği kesdik
ta öyle..

senin Sarıların alayının ödü sıdıyo, anam avradım ossun
esgiden has-öz ekinnerini güder, keleklerini bozardım,
bişiycikler deyemezlerdi valla..
bi çatsalar ya!
tebelleş olacan, fırsandını gollayon
annacan tam püsgüllü bela..
Allah gul başına vermesin.. töbe!

emme “Dezemin Elif zevdası”ynan
boşlayvıdım Sarıları-marıları
ta .ına ğoyan
ne halleri varısa görsünner döyüsler deye
havaslık,
deliğannılık öyle bişiy işdee

hinci havaslık mı var leenn
aldın mı aldım,
vardın mı vardım
hadi güle ğüle..
olmadı mı
“heyvallah”

o zamannar, söz temsili birini bellikledin mi
asgere mi gettin..
gelesiye deği(l), ölüp ölesiye
kimse “gözüyün üsdünde gaşın
göğsüyün üsdünde başın var” deyemezdi
biri bi döyüslük mü etdi
kimse selem mermezdi
adam toplar göçünü
pılısını pırtısını çeker geder dönemez
dönse de kimse selamını gabil edemezidi
ya da höyle yönü öte dutar düzenini
ho yanna davşır evini
hinci?

öyle bi döyüüsün gızına sahap çıkan olmaz
o(ğ)lunu minasip gören olmazdı
odaya gayfaya pacaya varsa
yanına oturan çayını içen deği
selem-merse alan olmazdı,
gayfayı tarketmeknen değil
bi taha ebi ceddi oaraya uğranmazdı
köyün dışına sürüvürlerdi adamı..
hinci..?
hırsız arsız, ayyaş olmayana
gız-mız vermeyollar boba!

ahir zamanda bunu da görceğmişiyiz demek ki









daha önce fotoğraflarından şiirüstü yaptığım Metin Seyhan’ın rahmetli olduğunu duydum.. son resimlerinde birini değişiklik yapmadan buraya aldım.. Mekanı Cennet olsun..