Issız bir gün
Olabildiğine efkâr
Yüklü bulutlar
Hiç olmadığı kadar.
Yanarken âlem
Sessizliktir derde tek derman…

Emsalsiz bir o kadar vakur
Tüm yüzler suretsiz
Kıt kanat bir mutluluk
Belli ki zincirleme bir devinim
Hasret dediğin
Denizler kadar engin.

Kime ya da neye
Meyletsem
El attığım onca insan
Bir kez daha ve ebediyen
Ruhlar ve sığındıkları yalan.

Tutanaksızım ve savruk
Nereye sürüklensem de…
Pes etmeliyim belki
Ya da çekip gitmeli
Ait olmadığım şu sefil dünyadan.

Hanidir sessizim
Sanma ki elimde,
Bilsem keşke
Bu tedirginliğim neden.

Bilsem keşke ya da görsem
Neden uzağındayım devranın.
Ait olmadığım ne varsa
Kavuşmak tek dileğim.

Bakıp da görememek
Kâfir duygular nasıl da yeknesak
Kudreti sevginin bitimsiz
Müptelası iken âlemin
İki dirhem bir çekirdek görünen
Neler geçer kim bilir yürekten…

Yetersiz ve istifsiz
Can yakar duygular
Bir o kadar kimliksiz.
Adı konulmamış bir masal
Yaradan’dır sadece güce emsal.