0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
832
Okunma
bir gün baban oluyordum
yaşlanınca yarası babam
pıhtıların karanlık imgelerinde usta
o usta
lacivert tutsaklıkla gideriyordu acısını
beyazlar rengini değiştirdikçe sonsuza doğru
ağlamaktan başka
gözlerime takıl
kalbime sokul
canımın yarısı olmayı dinle
o şey gürültülerle kaderiyle buluştu
yani bizi kandırıyorlar
bunu ellerimizle yapıyoruz
koşup karışıyoruz
biz öldükten sonra
sezgilerimizi giyinecek kainat
resimlere bakmaktansa
toprağa ışık tutup kalbimizi hissedin
keskin kristaller ve atom öpücükleri
yüceldikçe varlığın değişken kutbunda
ölülüler ağlıyormuş
sarılıyormuş damlalara tutunup
tılsım kanatlarıyla gülümseyen yarın
gözlerim kucaklayacak mı yıldızları
ey sonu olmayan şarkı
daha fazla incitme bizi.
