iskelet..


günah, dilin ucundaki küfür değildir
önsüz, arkasız yargıyla
doğruyu yalana teşviktir

..

bir hüzün içinde kaç hüzün toplanmış
ki farklı kederlerle
kaç ömrün yazgısı değişmiş
başka bir ömrün ihtimal ihanetiyle

sus mu denmiş
yada
beklemek adressiz acılar ikliminde
koşmamak yani
belki durmak hep aynı korkuda
sabır mı dersin
İsa gibi çivilere çakılırken


özlemekten utanmak kendi iç boşluğunda
hep geri çekilmek
yüzünden geçen akşamdan
geceyi saklamak
bağır çağır tutmadan kendini
günaydınlar haykırmak derken birine
irkilmek ayıp kabusların sus yerinde

düşlerinden saklanabilir mi akıl
sevdasına vedalar asıp gidebilir mi yürek
birde umut çoğaltmak bunca izdiham içinde
mümkün mü
yaşama ölü olmayan duygular büyütmek

tek bir yalnızlık
kaç intihar girişimi yaşatmış
kalabalık kimsesizlik belkide
devamlı sahipsizlik
bir anda yitirmek
bitirmek
bitrmek kendinle beraber
içinde sakladığın biriyle

gerçek nedir bilirmisin derim
sen büyümüş halinle fetva verirsin

halbuki
öylesine bakan tüm çocuklara özenebilir herkes
çünkü hiç kimse onların görebildiğini göremez

...