Bir bahçeye giremezsen,
durup seyran eyleme.
Bir gönül yapamazsan,
Yıkıp viran eyleme.

Yunus EMRE



gidiyorum.


madem ki varlığım sende bir yüktür
boşalt yüreğini şiirlerin üstüne
gücenen ne kadar kelimen varsa
as gecenin kollarına
zamanını doldurmuş yıldızlar
kayarak getirirler nasılsa bana.


aşk dediğin,
soğuk gecelerde
senin gözlerinde ısınmak değil miydi
al şimdi o gözlerini
ayaz yiyen her mevsim gibi
siner toprak altına
cemrelerle dirilirler belki bir vakit.


ben toprak anayım,
ektiğin ne varsa
sen ihtimam ettikçe
usul usul açtırırım
kokuları yayılır en nadide çiçeklerin
bu şiir gibi serpilir
her satırda aşkın en nadide çiçeği açardı sana
olmadı
çünkü sen okumadan daha
ben kaybolmuş olacağım başka bir şiirin koynunda.


gidiyorum.

rahat uyu artık
rüyalarına bile girmemeye yeminliyim
ben uyanık kalırım senin yerine
gecenin üçünde
düşünce aklımın en gizli köşelerine
bir damla süzülür çenemden aşağı
görünmez karanlık suratından gecenin
pencere kenarına tünerim
cama vuran aksime gülümserim
’’ne günlerdi’’ der dudaklarım usulca
sonra unuturum
senin beni unuttuğun gibi
kırk yılda bir
kahvenin hatrına yanında yediğim çikolata tadında
kıpraşır damak tadım.


derinlerden akan saklı nehirlerde söylenir bundan sonra (t)adın.


gönül bulanır
kahverengi bir sudur damarda akan
temizlenmek için baharın soğuk sularını yemesi lazım
beklemek için
gönlümün kapılarını sonuna kadar açtım
kuvvetli bir poyraz vurur
menteşeler oynar yerinden
benim kılım kıpırdamaz artık sana.


gidiyorum
rahat et bundan sonra.



Ayvazım DENİZ