Bu akşam
Bulaşık makinesinin fişini takarken prize
Bir korku kapladı içimi
Ölmek korkusu…

Mutfak tezgahının üzerine ilişti gözüm
Daha on saniye önce kokusunu iğrenç bulduğum
Akşam yemeğimin artıkları
Anlamlı geldi durdukları yerde.

Birden içindeki çarkları döndürmeye başladı
Genelde yarım yamalak çalıştığını düşündüğüm beynim.
İlk şimşeklerle...
Kirli saçlarım,yağ kokan bluzum,
Değiştirmeye fırsat bulamadığım iç çamaşırımla
Ne kadar kötü bir ceset olurum diye düşündüm
Şimdi ölsem...
Sonra kola şişesi çarptı gözüme,
Hah işte!
Bedenine soktuğun son şey
Şu asitli mayi dedi sağ omzumdaki
Bebeğim geldi aklıma,yarım,yarim.
Yemekler hazırladığım,giydirdiğim,uyuttuğum,
Sevdiğim…
O ne yapar acaba;
Uyukladığı kanepeden kalkıp da
Beni mutfakta ölü görse?...
Yok, olmaz, daha erken diye itiraz ettim
E hani kurduğum onca hayal.
Gerçek olmayacak mıydı şimdi?
Ölmekten ölesiye korkuyorum desem ne saçma olurdu
Saçmalıklar için doğru zaman mıydı?
...
Ecelime faydası yok,biliyorum
Ama korkuyorum.
Öyle korkuyorum ki
Hastalıklardan kurtuluveriyorum bir çırpıda
Gümbürtüde eğilip saklanıyorum,
Haklıyken haksızı onaylıyorum.
Az tehlike çok huzur
Neredeyse sıfır risk
İçimde bir çocuk arsız arsız bağırıyor
Korkak! Korkak! Korkak!
...
Çalıştırılamayan makine,
Sakinleşmek için içilen bir bardak su,
Oturma odasına,
Oradan mutfağa anlamsız bir volta
Boşaltılmaya çalışılmış bir beyin,
Sadece refleksle takılan lanet fiş.
Nasıl geçecek bu gece?
...
Bu akşam
Bulaşık makinesinin fişini takarken prize
Bir korku kapladı içimi
Ölmek korkusu…

USLUZEN