SİYAH FİYONK
İniyorum bir yokuştan aşağı şu hayatta,
canımı en çok yüregimdeki şiir yakıyor...
Gögüs kafesimde siyah bir fiyonk,
yağmur hiç dinmiyor,günün hüznü sırıtıyor

düşünüyorumda ,
ölsem ,aşk ne yapar,onunda canı var....

Her gece dolunay tepemdeyken,
düşüne düşüne saçlarım beni bir boguyor

Sogumuş çay içe içe,
anlamlar önümde anlamsız,
başıma örülen çoraplar ,
beni ne de nefessiz bırakıyor

Sıcak termosların,
kırılan camı gibi un ufagım işte,
pijamalarla bakkala giden uçuk ben,
lale çiçeklerini artık görmüyor

her şey griye çalarken gözlerimde,
çilek resimli cikletler,
artık ilgimi hiç mi çekmiyor

Bi’şey yapmalı!
kuşlar şu agaçlarda bagırıyorken,
bir şey yapmalı dedikçe,
aklım bulanıp,saçımın arasına takılan,
yaprağı bile gözüm görmüyor

Cümlelerim devrik,
hayal kırıklıklarım büyük,
ateş böcekleri kayıp
unutamadıkça yaşadıklarımı,
bagıra bagıra aglayasım geliyor

Janjanlı ojelerim yarım yamalak,
iki tırnagımda kırılmış,her yanım yarım
’’Bir şeylerin eksiği nedir’’ diye sorarken yüregime,
o da ne sorsam,
ne desem hüzünlü duruyor

Başım gözüm üstüne,
’’Ey Dünyanın muamması hali ruhiyetim’’ dedikçe,
boynu bükük harflerimi,
dimdik harfler nasılda gırtlaklıyor

-yorlar -yorlar hiç mi hiç bitmiyor,
bitmedikçe,gökyüzüne baktıkça,
odamdaki saatin tik takları daralıyor...

Elimi yüzüme koyup,dibine dibine vurdukça kalbimi
kulağıma mavi gökyüzü,bir soru fısıldıyor
"Ne olacak şimdi"
diyorum ki,
’’Ah hayat,ah aşk....yandım sen de yanasın’’
işte o an susup,gökyüzü de boynunu büküyor

Leyla..hep aynı Leyla.....
ışığa düşen lekelerinde
ölmeden tabutunu cilalıyor.

gülsem diyorum,gitsem diyorum,
hiç mi hiç olmuyor...
olmuyor
ŞAİRE ARZU GÜNAL