KELEBEKLERİMİ YARASIYLA GÖMÜN
Gözlerimde kırmızlar ağlıyor aşk adına,
gülüşlerim bir bir vuruluyor,gamzelerimin çukurlarında
denizlere hasret gemilerin çığlıklarını unutturdular
yare koşmayı isteyen bacaklarımı,acıyla bir bir vurdular
O benden vazgeçti,ne beklerim ki bu aşktan ?
Aşkın gerdegine girmiş bedenim,dillere düşmüş bu yolda
derinlerimdeki Züleyha kaybolmuş,Yusuf’un çığlıklarında
saç tellerimin sıgındıgı elleri,yalan bıçagıyla kestiler
kokusuna hasretlik çektigim koynunu,sürgüne gönderdiler
O,benden vazgeçti,ne beklerim ki bu aşktan?
Önümde saf tutarken,ay ve yıldız hüznümün cenazesinde
ağlayan gecelerimin petunyaları,ölü günlerimde isyanda
karıncaların aşk taşıgı yollara,bir bir çamurlar tıkadılar
sevda adına serptigim duaları,düş yorgunlugumda ezdiler
O,benden vazgeçti,ne beklerim ki bu aşktan ?
Oy benim,hikayesi gidişinde dibe vuran yüreğim
Oy,benim ,gülüşlerine nazar boncugu taktıgım sevgilim
Hatırlar mı
ardında bıraktıgı kadınının beyaz tenini,
saçlarımın beyaz kurdelesini,
hicaz makamı gözlerimi ?
Zannetmem...!!!
O vakit ,
bırakın kırklanmasını kalbimin,
kelebeklerimi yarasıyla gömün,adının öznesine
O,benden vazgeçti...ne beklerim ki bu aşktan ?
ŞAİRE ARZU GÜNAL