SODYUMUNA KOYDUGUM

Sögüt agacı dalların ardında,
hüzün eskitmesi çizgilerimiz
mentollü şekerlere,
hasret kalmış yüreklerin diliyiz

tutuklanmış yeşilin utangaçlığı,
zıtlanmış yaşam
anamsın diyen saatin akrebi,
öyle bir sokmuş ki yelkovanı
anlatmayın bana,
ne gülü ne de dikeni,
biz öleli çok zaman geçti

kızıl camlarda,
perdeleri düşürmüş mutluluklar,
mezar taşlarında,
umutların fatihaları yarım kalmış
ismi lazım degil,
şerefine içmeyelim güne bakanları küstürenlerin
izlerimizi öldürenlerin mevsimlerine,
tohumları ekmeyelim,boş verin

minimalist kıpırdanmalar ,
hayat dolgusunda sorguya peşkeşken
yeni bir kart açalım,
bir ayagı kırık masalarda,
belki kazanırız kesin

hiç yoktan ,
siktiri bok düşüncelere meme veripte,
bebek avuntusu içersine,
hiç mi hiç girmeyelim....

yemişim,
adaletsiz dünyanın asit -baz dengesini....
lan bu dünyanın,
sodyumuna koydugum insanları yüzünden,
yok yere sinirlerimizi dengelemek için,
katyonların ırzına geçmeyelim

sümüklü insanların,
ters orantısal zevklerinde bir skala degil ruhumuz,
bizi anlamayanların külliyatında,
gözümüze gözümüze soktukları şerefsiz çomakların
ucuna sürülmüş kekremsi yürek hiç degiliz....

ŞAİRE ARZU GÜNAL.