Ve işte, bitti
Sensiz yaşayamamaktan korkuyordum
Hayat bana seni çok büyütmüştü
Kalbim, bu yalana ne kadar inanmıştı

Martılar, acılarımdan beslenirken
Kıyısı yosunlarla dolmuş deniz, az köpürmedi senli hayatımda
Seni incitmemek için
Çok kez kır çiçeklerini parçaladım
O yüzden
Papatyalar küskündür bana

Her seven, gidenin ardından bir bardak soğuk su içerken
Ben, gidişinin şerefine tuzlu sular içiyorum
Ve işte bittin
Bitirdin kendini bende
Sureti sana benzeyenleri, bir bir katlediyorum
Kireç suratlılara selam verirken

Ve ben artık aşka inanmıyorum
O yüzden
Ayrılığa yazan şairlerin yüreği küf tutumuştur
Gidenlerin açtıkları yaralardan
Her tarafları kötü kokular içindedir
O yüzden aşka inanmazlar

Sitemleri boyunlarını aşsada
Kendi yanlızlıklarında can çekişirler
Ve cesaretleri olmaz yeni bir aşka
Hep korkuları vardır
Birde, acabaları

Çok acıtmıştır gidenler
Bıraktıkları gözlerle ve sözler le
Harebe olmuş yürekler, yeni bir aşkı kabullenmez
Kimi tuz basmıştır
Kiminde kor sönmemiştir
O yüzden ayrılığa yazarlar acı dolu yürekleriyle

Yeni yetme sevdalar basit gelir onlara
Her ne kadar desede şair "herkesin sevdası kendine büyüktür"
İnanmazlar, emek verilmeyen aşklara
İnanmazlar
Ve
İnanmıyorum...