Eğer öldürmekse maksat
Ne kurşun yarası, nede bıçak
Acı bir söz yeter
Yaşarken beyaz kefeni giydirmeye

Aşık olamadığım
Ve yüzümü her gören kadını
Öldürdüm sözlerimle
Biliyordum çünkü
Bana kör kütük aşık olacaklardı
Güne hayalimle merhaba diyecek
Ve geceye hayalimle soyunacaklardı

Öldürdüğüm her kadına bir anı bıraktım kendimden
Her birine ayrı isimler versem de
Binlerce kez öldürdüm onları kendi yalnızlıklarında

Cinayetlerimi işlemeden önce
Çoğunun gamzelerine zakkum çiçekleri ektim
Ve sonra
Suretlerine kezzaplar dökerken
Çığlıkları kulaklarımda bin bir bedduaya dönüştü

Mecburdum, biliyorum
Ben sevmezken, onların beni sevmeleri acı olacaktı onlara
Bırakmayacaklardı ucube suretimi
Gözlerimin derinliklerinde kaybolacaklardı sevgileriyle
Huzur yerine hüzün yaşayacaklardı

Yüzümü gören her kadın, sevdiğim renklere aşık oldu
Dinlediğim şiirleri ezberlediler
Her mısrada kendilerine pay biçtiler
Kimi benden sonra şair oldu
Kimi öfkesinden kudurdu
Oysa çoğu biliyordu
Anlamışlardı beni
Neden onları sözlerimle öldürdüğümü

Şimdi
Gördüğüm her kadına öldürdüğüm kadınların suretlerini giydiriyorum
Haberleri olmadan, onları sessizce terk edip
Kendimi bu kentin yalnızlığına gömüyorum
Ve kalbime kahr ediyorum
Yeter artık
Yeter...