Ben "Ben Halimi" kaybettim
O yüzden bu günlerde biraz buruğum
Biraz da kızgın
Ne kapıma vurulmasını istiyorum, nede telefonumun çalmasını
Dışarıda ki it öldüren soğuğa aldırmadan
Çıkıp başı boş kediler gibi sokakları gezmek
Kuytu bir köşede sigara yakmak
Sonra da avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum

İçimde ki masum çocuğu öldürdüğüm günden bu yana
Sokak lambalarını taşlıyorum gizli gizli
En büyük günahları işliyor
Tüm pis küfürleri ben ediyorum
Dışarıdan adam sansalar da beni
Adamlığımı duvardaki askıya asalı çok oldu da, kimse bilmiyor

Ben yokken siz kirliydiniz
Çürümüş et kokan bedenlerinizin kokusu sarmışken her yeri
Kaç temiz tende ölebilirdim, saymadım
İnanın benim suçum yok
Ne Lut kavminin helak olmasında
Nede İsrail oğullarının nankörlüğünde
Uymayayım diyorum onlara
Bunlara, şu yalan dünyada ki yalancılara
Uymayayım

Kızgınlığımdan mı ölümü istemem
Yoksa öldürmek istediklerimi karşımda görmekten mi, bilmiyorum
Hiç ölmedim, vücudum toprak olmadı belki
Yinede ölümü tanıyorum
Soğukluğunu
Sessiz çığlıklarını
Ve karanlığı

Aptalı oynaya oynaya
Tüm gemilerimi yakarken
İnsansızlığınızdan dolayı ben adamlığımdan olmuşken
Ve yaşarken ölümü tanıyorsam
Bir insan daha ne kadar soğuk olur ki kendine...