Eğer çekecekse insan bir çile,
Ne yaparsa yapsın hepsi nafile,
Samimi bir çaba sarf etse bile,
Bozulunca düzen işler olmuyor.

Şansın dâhil, işler hep ters gidince,
Haramiler her gün bayram edince,
Koyunu da hırsız çoban güdünce,
Boş kova bir türlü sütle dolmuyor.

Eline almıştır ipin ucunu,
Ne bilsin çekmeyen senin acını,
Hak edene vermez-takmaz tacını,
Bu sebeple yüzüm asla gülmüyor.

Belki olur diye umut bekleyip,
Derdinin üstüne bir dert ekleyip,
Açlığını çevresinden saklayıp,
Kendisini bir boşluğa salmıyor.

Yaşayınca yazdı, Dertli bu sözü,
Hakk’a çeviriyor, her daim yüzü,
Yoruldu bedeni taşımaz dizi,
Gönül geçmiş yaraları silmiyor.


ERDEMLİ-05 Şubat 2016 Cuma
Cafer AKSAY