vazgeçemediğiniz bir şey söyleyin
hiç konuşmadan sesinizi içinize gömüp
varız ve yeryüzü uçtan uca bir yarın
bir dün
uyanıyorsunuz ya
iki mevsim arasında hiç yokmuş gibi

soruyorlar
şimdi tekrar edecek olsaydınız
sizi an an küçültüp geriye doğru
bir doğruluk çizgisi çizebilir miydiniz

hep iki ucu varmış gibi gözüken
görünenden fazlası olan yanım
o an öyle bir hava beliriyor ki
boşluğa atı veriyorsun kendini

gözlerini kırıp doluşan rüzgara uyuklamak
geleni geçeni bir rüya sanıp
işte bu çok yakın hiçti
bu değmeden geçip gitti
demek
hakikatin korunaklı sevgisi mi

arayanlar çehresini mutlulukla süslüyor
çoğaldıkça acı yapıcılar
seven sevilenin içine düşüyor
katlanılabilir bir yumuşaklıkta aşk
nasıl üzülsem

nasıl üzülsem benden başka
bir şeye benzediğiniz yok
anlamıyorsunuz biz sizden esinlendik
baharı duyunca sevinmeyi
biz sizden esinlendik
bizden önce siz
yoksa
bizden daha mı az sevildiniz.