İNSANIN SERÜVENİ

İnsan bu, elbette doğacak ve ölecek,
Ömür denen sermaye, gün gelip tükenecek!


Can dediğin nedir ki, kafeste bir kuş,
Ölüm dönüştür aslî vatana, değildir yok oluş!


Ahsen-i Takvîm üzere yaratıldık biz,
Esfel-i Sâfilîn’e atıldık hepimiz!


Erzel-i Ömrü yaşar uzun ömürlü olan,
Erzel-i Ömürden maksat, başa döner insan!


Bebek geliriz dünyaya, hemde ağlayarak,
Günden güne gelişiriz, kucaktan kucağa atılarak!


Ebeveynin sevgisidir, bebeği büyüten,
Âlemlerin Rab’bidir, ayak verip yürüten!


Buluğ denir, tufanlar kopar içimizde,
Gelgitler oluşur, o nazenin bedenimizde!


Gençlik!.. Ah!... Bulunmaz Hint kumaşı o,
Bir kaçtı mı elinden, daha geri gelmez o!


Yaşadınsa Allah için, geçirmemişsen onu boşa,
Ne hastalık gelir, ne de belâ başa!


İSMAİL KILIÇBAY

TURHAL/TOKAT