İlkbaharı andırıyordu, ilk gelişimiz İmam Hatib’e,
Kaynaştık coştuk bütün yıllar, hep birlikte el ele,


Ozaman yemyeşil bir fidanın, yaprakları gibiydik,
Sallandık rüzgarda , kuşlar öttü dalımızda” cik cik,”


Bazen ıstırap, hasret fırtınasına tutulduk,
Bazen ılık bir rüzgar esti, ızdıraplardan kurtulduk.


Bazen tatlı tatlı konuşup, güldürdük birbirimizi,
Bazen acı sözler söyler olduk, kırdık kalplerimizi.


Fırtınaya tutulmuş gemi gibi sallandık, bilgi okyanusunda,
Bazen rıhtıma yaklaştık, demir attık, sevinç ve coşkuyla

Tıpkı ilkbahar gibi açtı, her yüzde bir çiçek,
Tıpkı sonbahar gibi, bu da elveda deyip gidecek.


Derken sonbahara yaklaştık, işte bu son yıllarımız,
Yine başladı sallanmaya rüzgarda, o narin dallarımız.


İşte bu sonbahar, bizim için bir ayrılık olacak,
Kuşlar ötüşüp, dallarımız çiçek açmayacak.


Bizim için bir mevsim oldu, bu okul yıllarımız,
Ayrılacak bundan sonra, ayrılacak yollarımız.


Ey kardeşlerim isteğim, Allah’tan sizin için muvafâkiyet,
Okudukça bu satırlarımı, bir dua ile, bu acizi yâdet.


İmam Hatip Lisesi 1988
Tokat