Hangi sazın telini okşarsan okşa
Rebaplar da dile gelip konuşsa
Yetişemez hüzün orkestrasına
Ağrıyor, senin bilmediğin sancılarla
Neresi mi? Sağ elinin çaprazında
Gücün yetmez susturmaya

Rüzgâr katılsa elinde urganıyla
Bükemez keder boy vermiş çınarlarda
Gamsız, süzer alaycı bakışıyla
Gam yemem, acırım kalbinin katılığına
Gözlerim buğusuyla baksa da
Başım dik kavakları kıskandırırcasına

Avcıdan kaçan tavşan gibi kaçarım öfkeden
Ağlatanlara ağlamayı bir öğretebilsem
Yetimin kederini su diye içsem
Utanıyorum masum gözlerden
Kalemimin kirinden

Sağ elimin çaprazında sızlayandır tesellim
Korkuyorum onu kaybetmemeliyim
İçten içe ağlayıp inlediğinde…
Yüz buluyorum insanım demeye.


Besleyeceğim bala çaldığımı şiirlerimle
Susuzda bırakmam kurak gecelerde
Menekşe gibi okşarım kimsenin görmediği yerde
Değil mi ki o beni terk etmedi
Ben onu bırakıp gittiğimde de.
Hayatın neşesi o saklı yerde
Gözler aydınlanır damlalar yer ettiğinde
Bir kere de hayata bu pencereden bakmayı dene.
Et yığını taşımadığını hissedeceksin göğüs kafesinde.
Sadece kaş altındakine göz deme
Şimdi varmısın gönüllerimizi şenlendirmeğe.





Zühal Z…
04.04.2008