Hüzün süzülürken şehvetli gelin edasıyla
Gülüşün göğsümde ihanet gibi kaynamakta

Göz çukurlarımda bilmem ki ne işin var hala
O umarsız o utanmaz pişkin tavırlarınla

Bakarken havadan nem kapan mor menekşelere
Şaşırıyorum yağmurlarla güneşlendiğine

Arsızlık yoktur ecdadın gönül haritasında
Kuyunun suyu anlamlanır Yusuf un yanında

Ayna her zaman yansıtmıyor gerçeği karşıya
Mimiklerin hakikate astar soysuzluğunda

Acıtarak batıyorken gözlerin yüreğime
Acırım şakağına oturmuş acizliğine

Bak gülen ve herkesten çok ağlayan çocuklara
Zannetme ki mutsuzlar annelerinin koynunda

Gurur desem diyemem tohumun irin bir damla
Bilmem ki kibrin ne işi vardır insan olanda

Aynı kaynaklardan beslenemiyorken seninle
Anlayamazsın sen âşık olanlara bir hoş de

Anlarsın sevdanın huyunu kalınca ayazda
Sevgisizlik hayat çukurunu doldurduğunda

Zaafların ağırlığı iner göz kapağına
Heyhat çoğalmıştır kahredici anılarında

Ay karanlıktan sıyrılıp hükmederken geceye
Bir gecede bürünürsün asude hüzünlere

Zühal Z.ÜNLÜ
26.05.09