Ne kaşına meftunum ne de gözüne
Tutkunum yüreğinden yansıyan hüzne
Uzaklara dalıp giden her kimse
Damlıyor gönlüme yağmurumsu inleyişle

Evin ocağın barkın
Cezbetmiyor coşkulu kahkahaların
Hapsediyor soluksuz acı tebessümler beni sana
Notasız besteler sarıp sarmalıyor bir anda

Seyrederken âlemi
Âlem içindeki gizemi
Nedir zenginleştiren Mevlana’yı Şems’i
Gözlerindeki buğu aşkın ta kendisi

Bir köşede oturmuşsun dibek taşına
Taşlaşmış dileklerin eriyor demir tavında
Ilık bir meltem esiyor bağrında yetimin
İnsani duyguları kırbaçlayan zalim değil de kim

Sahi yeşil miydi ya da ela gözlerin
Gözün hükmü de kalktı okşayınca sözlerin
Hüznün hanedanı gel hele
Sığmaz oldun gündüzüme geceme

Erkek misin dişi mi?
Kimliğin pembe ya da mavi
İnsansın senindir on yedi bin âlemin serveti
Aydınlatır derinlerde yatan yaşın iksiri

__ağlama vakti şimdi___

Zühal Z.ÜNLÜ

27.07.2009