34
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
3176
Okunma


Çocuktuk
Üşüyen yüreğimiz vardı
Şefkate ihtiyaç duyduğumuz zamanlarda
Yalanların pembe ağında
İmkânsızdı tutunmak hayata
Keder yüklü ergenlerdik
Bebeklerimize masal anlatacağımız saatlerde
Şaşkın bakışlarımız odaklanıyordu zulmete
Uyku haramdı çocuksu masallar gibi düşlerimize
Ali babayı söylerken dilimiz
Ağıtlarla haykırıyordu içimiz
Çocuktuk
Ayaza vurmuş yüreğimiz vardı
Hiç yaşanmamış çocuksu düşlerden mahrum
İstikbalin kaygısını yüklenmiş yol alıyorduk
Kimsesiz değildik elbet
Dumanı tüten bir bacamız da vardı
Bir fırtına ki muhabbete eş çıkardı
Ne güldüğümüzü bildik
Ne ağladığımızı
Hoş bizden başka yoktu duyan ağıtlarımızı
Sahi ya ettiğimiz dualar da olmasaydı
Çocuktuk
Acıyan yanlarımız vardı
Saçımızı okşayanlarda aynıydı
Yüreğimizi tokatlayanlar da
Sığındığımız kucakla sakındığımız kucak aynı
Ölsem de tanırım
Ruhumuza çelme takan cellâtları
Düşün____
Aynadan yansıyanlar neden hep buharlı
Bir gece kahvesinin buğusunda
Hayatı sorgulayanlar birbirinden çok mu farklı
Hüzünleriyle bütünleşenlerin sessizdir çığlıkları
Zühal Z.ÜNLÜ
01.08.09
Çizim_Tuğşat.
5.0
100% (16)