22
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
3173
Okunma

Ay mı karanlıktı
Özgecan
gözlerin mi...
saçlarından yıldızlar düştü
yanmış bir melek yükseldi arşa
gözlerinin ıhlamur kokusuyla.
yarasalar kanını emerken
düştüğün uçurum
yüreğinden derin mi Özgecan.
dinlediğin tüm şarkılar
senin sessiz kederin mi
lanet kokan elleriyle
kıydılar mevsimine
dikenleri kanattı bahar çiçeklerini
kelebekler tenine döktü
ağıt diye tüm kanat seslerini
uçurtmalarını fırtınaya verdiler
hayallerini ölüme Özgecan...
ağzında burnundan kelebek tozlarını çıkardılar
yerine kan gülleri doldurdular.
son gemi ayrıldı limandan
son posta güvercinleri öldü
haber getiremeyecekler artık
gelecek yıllarından.
leyla bir özgecandı
dedi yürekler
Özgecan sen gökyüzüne yükselirken
Ay mı karanlıktı
yüreğine sakladığın
son sardunyalar mı...
Küf kokan bu dünyada
Sebil ettiler ak pak sevgilerini
annenin feryadı topluyor
yüreğinde yanan son kandillerini...
kırağı düşmüş bakışlarından öperim.
Ayşegül Aşkım Karagöz
kuşları ve kedileri çok seven şair