Beni sessizce bırakıp giden
Bütün özlediklerimi, alıp götüren
Nereye gideceğini bile bilmeden
Hasretin gözlerimden süzülen
Aklım hep o vagonda kaldı...

Elimde bir gazetem
Sigaramı yakıyorum en sertinden
Dumanını ta ciğerlerime çekiyorum
Boş masamda bir tek ben ve sen
Seni yüreğimde hissediyorum
Belki de ölümüne seviyorum
İki bardak var ikisi de dolu
Biri benim için, diğeri ise sen
Göz bebeğime gülümsüyorsun
Ne kadar çok seviyorum görüyorsun
Aklım hep o vagonda kaldı...

Hüzünlere bakıyorum, camdan dışarı göz ucuyla
Bakışlarımda gri buzlar
İçim öyle sızlar
Yine gurbetin yorgun yokuşları
Unutamıyorum ağlayan o kuşları
Seni de asla unutmuyorum
Resmini çiziyorum cama ellerimle
Bir sevdanın gölgesi düşüyor yüzüme
Aklım hep o vagonda kaldı...

Ayaklarım koltuğa gerilmiş
Hayatın tüm ağırlığı üstüme
Her şey ne çabuk ta değişmiş
Bir ben miyim değişmeyen
Hayalini görür gibiyim
Yol seli düşer gözlerime
Aşk rüzgarları eser yüzüme
Aklım hep o vagonda kaldı...

Toparlanmam gerek
Bir kız geliyor yanıma/ oturabilir miyim ?
...Lütfen dolu masam !
Kız dönüp gidiyor
Arkasına bile bakmadan
Benim kim olduğumu bilmeden
Sisli duvarlar sarıyor etrafımı
Aslında giden sen
Beni sessizce bırakıp giden
O tren...
Aklım hep o vagonda kaldı.

Behçet Bük 707/16.2.2015