Deprem

Hala dünyadayım anne
Kalonşeler renginde geçen hayattayım
Akşamüstleri ben gibi biri olup
Hala mumlar yakıyorum bahçe girişlerine
Jose unutmuş tüm hatıraları
Öldüğü halde
Hayatı gözlerinin içinden bir film şeridi gibi geçmiş
Buna rağmen hatırlamıyor
Pırıl pırıl kum gibi yağan karları bile

Hala dünyadayım anne
İçimde yıldız ışımaları
Yaprakların damarlarını bile görebiliyorum
Aklıma gelen ne varsa ondayım
Ağaç köklerine girebiliyorum
Yıldırım çiçekleri kuyruklu yıldız uçurtmaları gibi ışıyorum
Uzay boşluğundaki penceremizdeyim
Karanfiller savruluyor boşluğa hepsi de renksiz
Enkazlar, çadırlar, ölü şehirler
Milattan öncede bir derin çağdayım
Milattan sonrada ağlak bir kuşum
Her nefeste yüreğime gömülerek yaşıyorum

Kaldırılmıyor cennette yığılıp kalmış
Cehennem suretli enkazı Dünyanın

Ayşegül Aşkım Karagöz