Çocukken hep sevmişimdir
Gök kuşağının o doyumsuz seyirliğini
Kaybolmasın diye bazen peşinde koşturup
Ve çocukça onu yakalamak
Altından geçerek oyunlar oynamak
Ve
Hayatımda hiçbir zaman
Renklerini biriktiremediğim
O resme hep sahiplenme isteği
Hiç bitmedi
Ve renkleri kirlenmesin diye
Avuçlarımla toplayıp
Kavonozumda
Yastık altında yanımda saklamak
Her rengini uykularıma dizerek

Ben yağan yağmurlarda
Defalarca ıslandığımı çok bilirim
Masum bir çocuk inadıyla
Gökyüzüne bakarak sanki bir yerlerden
Her an her an çıkacakmış gibi
Sabırsızca ve çocukça

Ve çocuk dualarla beklerdim
Saatlerce
Yağmurun dinmesini


Güneş çıktığında
Gökkuşağının rengi vururdu yüzüme
Merakla işte derdim yine çıkıyor
Kimselere kaptırmam
Benim o benim işte
Birazda kıskançlıkla kimselerle paylaşmadan
Yine amansız kovalamacaların
Peşine düşer çocuk hayallerimin
Tarif edilmez rengine
Aklım takılarak


Elimde bir kavanoz dur duraksız
Gözümde ise gökkuşağı çizgiler
Hiç bir zaman saklayamadığımın inadıyla
Kırılan kavanozumun camlarına basmadan
Umutlarımda kanayarak


Eve döndüğüm zamanlarda
Kimbilir kaç kez
Öfkeyle karışık ağlayarak
Ve gökkuşağının her damlasını
Yanaklarımdan tek tek süzerek
Rengini yollara döktüğüm olmuştur
Belkide o gök kuşağında
Kaybettiğim
Çocukluğumu unutmuşumdur

Ayhan’ca Cümleler
AYHAN AKDENİZ