Yapraklarını eritiyor gözlerine
Uykulu taşlarda sonbahar kavmi
Mahzun ve meczub
Taş doğuran analar
Yıkık duvarları
Kemirerek mahzende bahar açar
Yoksul kibritler ellerini ısıtmıyor
Bana ait kemiklerini
Kim görüyor ?
Susuyorsun
Gözlerini söylediğim şarkılar
Yorgun kadınlara gerdan
Çapalarken doymak bilmez ağalara

Hangi ömür yolda unutur benliğini
Benden geriye ne kadar hüzün
Hani dağlar taşar sümbüllere
Hani özleyerek ağlardık
Bir kar tanesi konsun saçlarına
Susardık gözlerimiz konuşurdu

Şimşeklerle örülü yıldızlara
Öp bütün gençliğimi yağmurlara bırakma derdik
Cam çarşısında bastonlu şapkalı rutinler
Bıyıklarını bırakır boşaldıkları göz zinasına
Ve elinde namus gazetesi
Sorsan baksan kızlığa ait korunaklar ondadır

Kahvelere yazdım boyalı kiremitlere
Sonradan hatırladım adını
Öptüm resmini
Yanımda olmalıydın
Mavi gömleğine benden mirastır tohumlarım
Kırık dökük şarap bardağında dudakların kaldı...



Senden sonra kimsesiz papatyalar