ben daha çocuktum anne,
sokaklar da
kızların eteğini çektiğimde,
kendimden küçükleri döverken
gücümün yetmediğine küfrettiğimde

az suçluydum
daha küçük bir çocuktum
anne.

sabahın ilk ışıklarında
sokakta avaz avaz bağırışlarıma kızanların
hava karardığın’da camlarını kırışlarım da,
tenekeden davul çalmalarıma ihtiyarların
sana kızışların’da,

ben daha çocuktum
anne
seni üzdüğümde!.

daha bir kızı sevmesini
elini tutmasını bile bilmiyordum,
ellerim
çikolata çalarken
anne.

sirkeci’den
menekşeye tren kapısında sarkıyordum
oturanlar gülüyordu anlamıyordum
sen duyduğunda
bana kızıyordun
ben de sana,

çünkü küçüktüm
daha çocuktum bilmiyordum
seni üzdüğümü
anne.

kamyon tekerinden gemiler yapıyor,
mavi denizlere açılıyordum
sen endişeleniyor, üzülüyordun
ben korkularını
anlamıyordum,
seni üzüyordum
ama daha küçük bir çocuktum,
bilmiyordum üzüldüğünü
anne.

patates’çinin tamponuna takılıyor
mahallenin başına kadar ayaklarımı sarkıtıyordum,
sen peşimden koşuyor ağlıyordun
ben kaçıyor
sana sarılmıyordum ama
bende seni
çok seviyordum
anne.

ben daha çocuktum
anne
seni üzdüğümde.

ağaçlardan düştüğümde,
paslı bir çivi battığın’da topuklarıma
ve bir deniz kabuğu kestiğinde
parmaklarımı,
ağlıyordum ama senin neden ağladığını
anlamıyordum,
daha çocuktum
anne.

farkında değildim benim için üzüldüğüne !.

okulu kırışlarımda
dolmabahçede
tinercilerden kaçışlarım’da
paçalarım çamura bulaştıgında
sen bana kızıyordun
ben anlamıyordum
anne.

ben daha çocuktum
sen bana kızıyordun ağlıyordum,
neydi ağlamak bilmiyordum,
hiç üzüntülerim olmuyordu
çünkü sen
benim yerime üzülüyordun.

ilk siyasal kavgalarım
başladığında,
kimlik çatışmalarıma yoğunlaştığım da
ve
çağlayan’da
bir parkartın vücudumda yarattığı
tahribata
dokunurken ağladığında
artık seni anlıyordum
anne !.

şimdi biliyorum benim için hala üzüldüğünü’

anne bak
küçük oğlun büyüdü artık.

yağmur’dan ıslanışları mecburiyetten artık,
kar’dan eskisi kadar keyif alamayışları,
kar’dan adam yapma eylemlerine bulaşmayışları
artık büyüdüğümden
anne.

anne
bak oğlun büyüdü
artık işsiz bile kalabiliyor.

artık bir kızı
uzaktan bile sevmeyi başarabiliyor
anne.

bütün hırçınlığı kızgınlığı
ve suskunluğu
aslında
sen üzülme diye
anne.

çok canım acıyor
anne.

içimde biyerler acıyor.

sen
küçük oğlunun büyüdüğünün
farkına varma diye
gözlerim susuyor
anne.

ağlamıyorlar sen üzülme diye !.

içimdeki acıya izin vermiyorum çıkmasınlar dışarıya
gözlerimle buluşmasınlar diye.

yeter ki artık benim için üzülme
anne.

seni çok seviyorum
anne
herşeyden çok
ilk defa susuyorum acılara
sen benim için üzülme diye!.