tutulması olası sözler vemiştik
kimselere sormadan
hiç kimseden izin almadan
yüklenip hayatllarımızı sırtımıza
çekip gidecektik

her şeyden uzaklara

sen mor elbiseli gelinim
ben lacivertlere bürünecektim

bir ev bulucaktık
iki odası olan
orayi yuva yapacaktık

köşe de kanepemiz
mutfakta küçük bir masa
yanan ışığımız ve sobamız olacaktı
bembeyaz perdeler takacaktık camlarımıza

her akşam kapıyı çaldığımda
sen açacaktın
sarılıp boynuma
hoşgeldin
sevgilim diyecektin

seninle yemekler yapıp yiyecek
yaslanıp birbirimize televizyon izleyecektik
konuşup kavga edecek
tartışıp ağlayacaktık
ama
hiç küsmicek
aşkla sevişecektik

ve sen
bebeğimin annesi olacaktın
onu tutkuyla büyütüp
geleceğini hazırlayacaktık

aşık oluşu bana
gözleri
ve gülümsemesi sana benzeyecekti

kız olursa
bahar
oğlumuz olursa
devrim
diyecektik adlarına

ve ben saçlarını oksayıp
daha masallar anlacaktım
uyumadan önce sana
ve
sen de aşkla huzur ve güvenle göğsümde uyuyacak
saçlarını yüzüme salacaktın

söz vermiştin

bende sana söz demiştim
seninle uyandığım her yeni sabahta
ilk sana bakacak
gözlerini öperek

günaydın sevdiğim diyecektim

söz vermiştim
seni sevmekten
asla vazgeçmeyecektim

ne çok hayallerimiz vardı
gözlerimize baktıkça çoğalan umutlarımız

ama
şimdi hepsi bir masada yere yatık kaldı

verdğimiz bütün sözler

arnavutköy kahvecisinde kaldı


Biliyorum sevgilim
beni asla affetmeyeceksin

ama
sen bilmiyorsun
bende kendimi asla affetmeyeceğim