Ağıtları beleyip gömdük
Yedi kat yerin dibine
Dehlizlere gizledik yaslarımızı

Artık
Siyah gülüşlerimiz karanlığa çeviriyor günü
Hangi yana dönsek kayıplarda kıblemiz
Ve.. elimizi kolumuzu bağlıyor basiretimiz

Bir bedevi tuvalini beyazdan kırmızıya boyuyor
Her fırçanın kılıç darbesinde
Bir masum sabi sesinin figanı var
Umursuz yamyam zevkten dört köşe
Ölümü yaşam diye darağacına asıyor

Barut rengi gökyüzünün
Gelincik kızılı bir ülkesi
Asitle kurutmuşlar elvan çiçeklerini
Ne kuş uçar ne kervan geçer artık
Bu ceset tarlasından

Şimdi ben !...
Ödünç alsam bir martının kanatlarını
Düşsem meneviş gözlü bir diyara
Arkamdan gelir mi acaba
Acuze ruhsuz bedenler
Çeker mi tekrar saçlarımdan kendi cehennemlerine
Korkuyorum
korktukça ölüyorum

Peki bu sessizlik
Neyin korkusu
Ruhuma çöreklenen
Bir tütsü gibi
Genzimi yakan ölümün mü tortusu

İlahi adaletin yeganesi
Kopart artık kıyametini
Arzına gömülsün dünyanın
Meczubu katili avanesi

Dilek USTA