her gece yatmadan ağlıyorum yatagımda
sen geliyorsun o an yine aklıma
sabah olmak bilmiyor karanlık gecede
ve hadi kalk diye bi ses geliyor inceden
sıçrayıp uyanıyorum senmi geldin anne

yürüyorum yine bir başıma sensiz yollarda
herkesin annesi elinden tutmuş gidiyor
okul bahçesinde sarılıp öpüyorlar evlatlarını
ve ben yine ağlıyorum anne nedensiz sebepsiz
teyzem diyorki bana annen gökyüzünde yavrum

çocuklugum hep hayalinle geçti be anne
şimdi biliyorumki bekleyişim boşuna
ögrendim gerçegi sen hiç gelmeyeceksin
kim gelmişki gidipte ordan kim dönebilmişki
inan öylesine yıkıldıki dünya başıma
canımı vermezmiydim sen olsaydın yanımda

bugün arefe herkes kabristanda dualar ediyor
ben ise mezarını bile bilmiyorum be anne
dinmeyen göz yaşlarım tek tek damlıyor resmine
biliyormusun hala korkuyorum gök gürlemesinden
neden bıraktın beni zalim felegin acımasız çemberine

diger çocuklar uykusunda rüyalar görürken
ben her gece uykumda kabuslar görüyorum anne
üzerimde duran kara bir bulut hiç gitmiyor
sürekli sağnak sağnak yagıyor düşlerime
herkes bana acır gözlerle bakıyor anne

küçüklügümde yetimsin sen diyorlardı bana
şimdi büyüdüm diye serseri diyorlar be anne
zamanı geri alabilseydim keşke durdura bilseydim
sensiz geçen yıllarımı söker atardım bir çırpıda
en büyük mutlulugun adını sen koyardım be anne

amacım seni üzmek degil inciltmek hiç degil
ama bu hayat sensiz kabus olup çöküyor üzerime
korkular yüregime pranga vurdu gözlerim sustu öylece
uzun zaman oldu bir tebessüm etmeyeli be anne
nasıl dayanabilirimki sensiz bu kadar gaflete
ya benide al yada bir daha gelme düşlerime gelme anne


Erkan ŞEREMET