yüregimi ateşlere attım bu gece yansın diye
göz yaşlarımı silmedim senin için aksınlar diye
yürüdügün yollara sordum seni anlatsınlar diye
ne bir mektup ne bir haber kalmadı senden geriye
mavi sularda bogulan düşlerime sen geldin yine

küçük bir dünyam vardı benim yaşardım bir başıma
garip mektupların başlıklarına yazardım sevgimi
umut dolu yarınlarımı anlatırdım her akşam odama
öyle güzel hayaller kurardımki bi bilsen ağlarsın
içerisinde sen olmayan cümle kurmadım hiç satırlara

kalbimin derinliklerinde saklıydı gizli sevdamız
üzerine yağmurlar taşlar yagdırdın sen sevgili
gönlümün rıhtımına yazmıştım senli duygularımı
sende gidip elaleme güldürdün beni acımadın degilmi
bırak git şimdi gözlerimden senli bakmak istemiyorum

seni sordular bugün ardından yas tutan mektuplar
söyleyemedim yaşıyor ama benim için öldü diyemedim
gözlerim öylesine dolduki yaşlarını yüzüme dökemedim
dertleri zehir ettin sardın sarmaladın vurdun damarıma
bana can veren kalbim kan yerine çile saçıyor bedenime

çok uzaklara gidiyorum şimdi nefes aldıkça dönmem birdaha
belki birgün cenazem geçer yollarından bu kim diye sorma
yaptıklarından utanıp mezarıma gelipte kapanıp ağlama
dökecegin her damla göz yaşın bana bin ızdırap olacaktır
rahat bırak ozaman buz gibi toprakların sardıgı bedenimi

E R K A N