sensizliğimin tek suçlusu değil geceler
yaşananların hiç mi payı yok
isyan eder yüreğim böyle kadere
yazılmış bir kere ben değilim yazan
yüzümdeki çizgilerin her biri
çektiğim sevdanın izleridir
peki ya gözlerim
bir bak bakalım ne göreceksin
eski canlılığı kalmadı onların da
bakar görmez oldular
bedenim de çöktü vaktinden önce
saçlarım döndü beyaza bir gecede
aynalara küskünüm bakmıyorum artık
göremiyorum siluetimde seni
korkuyorum belki de görmekten
yaşadığım şeyler kolay mı sanıyorsun
ama senin kalbin yok ki
nerden anlayacaksın
ağlamaktan bitap düştü gözlerim
kalmadı akacak yaş
kimseler görmesin diye ağladığımı
insanlardan kaçan birisi oldum
tek arkadaşım oldu karanlıklar artık
sevmesem de yalnızlıkları
her köşe başı evimdir benim
olmasa da gelen gidenim
gülmez oldu artık yüzüm benim
yaşar kaderinde herkes kendini
söyle
tek suçlusu ben miyim sevdamızın
geçti zaman aktı bir su gibi
ömür denen pastada ki payda tükendi
kaçıncı kez uyanışımdır bu
güneşi doğmayan sabahlara
alıştım artık beyaz karanlıklara ...


Refik
30 . 01 . 2015
İstanbul