Beni tanırsın
ayağının değdiği taştan,
yediğim ekmekten
aralık kapı arasında sevişirken gece erken göçen hüzünden

Dikince gözlerini arsızca son lokma mutluluğuma
sokağın aç kedisi olup, bölüştüğümüz o lokmadan tanırsın

Yastığımdan tanırsın
düşürdüğüm tokalardan
korktuğumda gözlerimdeki yangından
güldüğümde kanayan gizli yaramdan


Gözünden irkilerek süzülen yaştan
düştüğünde yanağında soluklanan
serpilince yatağımın en tuzsuz köşesine
gerildikçe yayında yıldızlar
çevirdikçe namlusunu yüzüme öfkemden tanırsın

Sahiplenince gökyüzünü demir bir tetik gibi
çatlak camlı pencerene kurşun sıkan aydan tanırsın

Yüzümün gölgesi düşünce duvarlardan
çakrasından soyunup gırtlağına kadar dolu küllüğe
yakıp unuttuğum sigaramdan tanırsın


Uluyan köpekler kadar suçluya muhbir
betona sarılmış kaldırımlardan çok daha çıplak
sıkı örtülmüş perdelerden yaması çirkeften
biraz şaraptan kim bilir

sahipsiz kadavradan tanırsın
yaşarken tedirgin, ölürken emekçi

Kapı eşiği, sundurma , yırtık ayakkabılarımdan
dudağıma yapışan tütün, kafesinde kanadına ağır gelen kuştan


Asıldığım yerden
solgun açan çiçekten
yıkandığında etinden arınan ölüden tanırsın

yıka ellerini gözünün tuzlu suyunda korkmadan
aldığın cesaretten beni tanırsın




Gülşah Gayret
Tekirdağ